Dag 2: Spaanse mentaliteit & verhuizen?!

Lieve iedereen,

Als allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes en reacties op mijn blog! Heel leuk om te lezen en zo voel ik me een beetje minder eenzaam;).

Ook dag 2 heb ik weer overleefd en ik ben opnieuw helemaal kapot. Door mijn middagdutje gisteren (ik houd wel van die Spaanse siëstas) kon ik ’s avonds niet slapen, waardoor ik helaas niet fris en fruitig om acht uur aan het ontbijt zat. Ik heb het ontbijt uberhaupt niet gehaald om eerlijk te zijn.

Mijn dag begon met een bezoek aan de Universiteit. Daar moest ik een formulier invullen en kreeg ik wat informatie. Ook al wist ik het van tevoren, ik moet wel wennen aan de Spaanse mentaliteit. Alles kan mañana en niemand heeft echt ergens verstand van. Ik kreeg te horen dat mijn introductieweek 10 t/m 14 februari is, maar dat ik zelf maar moest bepalen wanneer ik zou komen. Hoe en wanneer mijn colleges beginnen wist ook niemand nog, want alles verandert hier  blijkbaar dagelijks. Nou ja, voorlopig vakantie dus. Mij hoor je niet klagen!

Ik heb twee appartementen bekeken vandaag. De eerste ligt echt 2 minuten lopen bij de campus waar mijn colleges zijn vandaan en is midden in het centrum. Het zag er allemaal wel prima uit en kost maar €220 per maand. Een nadeel alleen is dat de overige kamers gevuld worden door twee Duitse meisjes en een jongen uit Oostenrijk. Nou heb ik niet perse iets tegen Duitsers, maar als ik hun taal wilde leren was ik wel in Duitsland gaan studeren. Verder vond ik de kamer ook een beetje klein en heb ik toch behoefte aan iets meer lebensraum.

Het bezoek aan het tweede appartement was nog een heel karwei. Ik kon om te beginnen de goede straat al niet vinden. Of nou ja, dat dacht ik. Ik heb letterlijk vijf minuten naar de kaart staan turen, omdat ik ervan overtuigd was dat ik verdwaald was. Bleek dat ik dus al midden in die straat stond. Ja hallo, nooit gehoord van straatnaambordjes? Daar doen ze in Spanje blijkbaar niet aan. Het volgende obstakel was dat de jongen die mij de flat liet zien geen woord Engels sprak. Goed voor mijn Spaans natuurlijk, maar een echt inhoudelijk gesprek werd lastig. Gelukkig spreekt zijn broer (de eigenaar van de flat) wel goed Engels en heeft hij via Facebook al  veel van mijn vragen beantwoord. Deze flat was in één woord: perfect! Grote kamer (mét tweepersoonsbed), vijf minuten lopen van mijn lievelingswinkels en het uitgaansleven en tien minuutjes naar de uni. Ongeveer €240 per maand én ik had in ieder geval 1 Spaanse huisgenoot, die ook nog eens dezelfde studie doet als ik. Nog een pluspunt:  slechts 100m van het hotel vandaan waar mijn familie verblijft wanneer ze is maart mijn verjaardag hier komen vieren. Ik heb na mijn bezoek meteen de eigenaar gemaild wanneer ik erin mag.

De rest van de dag heb ik heerlijk in het zonnetje gezeten, verse hamburgers (voor €1) gegeten bij hele schattige barretjes die je hier werkelijk op elk plein vindt, en de stad leren kennen. Het begint steeds meer tot me door te dringen dat ik hier echt ga wonen. Naast Javier is de enige vriend die ik op dit moment gemaakt heb de plattegrond van de stad. Iedere vijf meter check ik of ik nog goed loop, waardoor the city map & me echt onafscheidelijk zijn geworden. Tot nu toe heb ik alles redelijk snel gevonden, wat toch bewijst dat vrouwen best wel kaart kunnen lezen.

NIEUWS: Ik heb net gehoord dat ik morgen als het goed is in het tweede appartement mag trekken! Morgen dus verhuizen. Oja.. en achter mijn telefoonnummer aan. Want typisch Spaans werkt het allemaal weer niet, dus morgen mag ik (opnieuw) mijn tijd verdoen in de telefoonwinkel. Jeeej! Nu nog even onder de heerlijke douche  van het hostel en lekker slapen, zodat ik morgen wél het ontbijt haal.

Veel liefs

p.s. sorry voor het lange verhaal..