Dag 5+6: mañana, mañana

Lieve iedereen,

Gisteren was echt een typische zondag, waar ik de hele dag een beetje in en rond bed heb geleefd. Ik heb de douche uitgetest (heerlijk!), met mama en francis geskypet (alsof ik naast ze zat op de bank) en ein-de-lijk mijn koffers uitgepakt en mijn kamer opgeruimd (was heel erg nodig). Er is alleen iets mis gegaan met de foto's uploaden dus die komen zsm!

Ik kwam op facebook een berichtje tegen dat er iedere zondag speciaal voor Erasmus studenten (Erasmus is de naam van het uitwisselingsprogramma)gratis salsa lessen gegeven worden! Hier wilde ik eigenlijk naar op zoek gaan, toen ik een berichtje kreeg van mijn Italiaanse huisgenoot of ik ook pizza wilde, want dat ging hij bestellen. Nou vond ik het jammer om niet op zoek te gaan naar de bar van de salsa lessen, maar ik wilde een (hopelijk) gezellig avondje bankhangen en eten met mijn kersverse huisgenoten niet afslaan! Nou was ik nogal benieuwd hoe gezellig het zou worden, aangezien ik ze én niet versta én geen antwoord kan geven haha. Antonio vroeg of 21:00 goed was voor mij. Nou is dit natuurlijk eigenlijk te laat voor Nederlandse tijden, maar ik zal toch een keer moeten wennen aan het Spaanse ritme dus ik vond het prima. Dus ik zat vanaf negen uur te wachten op de deurbel, en die ging maar niet. Om half tien kreeg ik een fb-berichtje van Lalo (zo noemt ‘Gonzalo’ zich om een of andere reden) dat ik naar de huiskamer moest komen. Dus ik dacht: YES, pizza is er. Helaas. We gingen om half tien de pizza pas bestellen.. Ik viel half om van de honger. Het was wel gezellig gelukkig. Ik verstond niet alles wat er gezegd werd, maar ze toonden heel veel interesse en ik kon af en toe antwoord geven. Vloeiende zinnen komen er nog niet uit, but I’m working on it.

Vandaag wilde ik eigenlijk op zoek gaan het ‘museo de Huelva’ wat als het goed is dichtbij het appartement zit. Maar ik ben sinds ik hier ben zo moe van alle nieuwe indrukken, dat ik besloot dat het geen kwaad kon om nog een dagje rustig aan te doen (lees: in bed te blijven liggen tot 15:00). Dat museum is er morgen ook nog wel. Dus bij dezen is het museumbezoek een dag uitgesteld.

Halverwege de middag kreeg ik een berichtje van Javier dat hij met nog een paar Erasmus studenten 'churros con chocolate' ging eten en of ik ook mee ging. Super leuk dus, heb meteen een aantal nieuwe meiden leren kennen. Ze kwamen echt overal vandaan: Frankrijk, Polen, Tsjechie, Turkije en Roemenie. Ze gaan wel over een paar weken allemaal weer naar huis, maar voorlopig kan ik nog even profiteren van hun kennis over de stad en het studentenleven. Daar heb ik vanavond meteen gebruik van gemaakt, want ze vroegen of ik mee ging naar een film. Elke maandag draaien ze op de universiteit gratis een Spaanse film met Engelse ondertiteling. De film was vanavond helaas niet zo'n succes, want we begrepen allemaal niet waar het precies over ging. Het was echt zo'n onlogisch en onsamenhangend verhaal. (Mijn Spaanse huisgenootje, dat Sandra blijkt te heten, vertelde me later ook dat ze niet zo'n fan is van Spaanse films omdat ze gewoon nogal slecht zijn... JA dit zei ze in het Spaans en ik verstond het gewoon in één keer *applaus voor mezelf*). Maar goed, het was er niet minder gezellig om. We zijn na de film namelijk naar een of andere bar gegaan (waar ik de naam nu al van vergeten ben, maar het was in ieder geval vlak bij waar ik woon) omdat daar elke maandag een speciale actie was. Ze verkochten daar een soort stokbroodjes, zeg maar pistoletjes maar dan nog kleiner. Je kon wel uit 80 (letterlijk) verschillende soorten beleg kiezen: paprika, tomaat, kip, brie, ham, chorizo, allerlei soorten kaas, zalm, sla.. noem maar op. En dat voor slechts €0,50 per stuk. Daarnaast heb ik een of ander typisch Spaans drankje gedronken. Het schijnt dat ze hier niet echt aan sangria doen, maar ze hebben hier tinto de verano. Ook een soort rode wijn, maar dan heel zoet en met prik. Je drinkt het echt als frisdrank (gevaarlijk!).Ook al zo goedkoop!! Een longdrink glas voor €1,20. Echt, dit zijn toch geen prijzen..

Wat de prijzen betreft kan ik best aan het leven hier wennen. Ik heb ook totaal geen moeite om me aan te passen aan het Spaanse ritme (veel slapen en relaxen, laat opstaan, niet teveel doen op een dag, veel eten). Het enige wat ik zo moeilijk vind is die Spaanse mentaliteit, ja het blijft maar terugkomen. Alles blijft maar mañana, mañana. Je staat rustig 10 minuten te wachten in een winkel omdat het kassapersoontje rustig met haar vriendinnen aan het bellen is of gezellig met een andere klant te kletsen staat en dus niet ondertussen haar werk kan doen (volgens mij is multitasken uitgevonden in Nederland). Ook kan je nergens iets te eten krijgen tussen 16:00 en 20:00 wat echt heeeeel vervelend is als je niks in huis hebt. Maar ja, alles went vanzelf. Hoop ik.

Voor nu ga ik lekker slapen zonder een wekker te zetten morgen. Voordeel van vakantie! Ik hoop dat ik morgen wel mijn museum bezoekje na kan komen en anders doe ik dat lekker mañana, mañana. Misschien is het een idee om morgen ook maar eens uit te vinden hoe alles in de keuken hier werkt, aangezien ik daar alleen nog maar geweest ben om iets in de koelkast te zetten. Ooit gaat ook hier het echte leven beginnen en laat ik dan maar meteen beginnen met goed eten (al die koolhydraten die ik hier me lichaam in werk pfffff). 

Dankjewel voor iedereen die mijn superboeiende levensverhaal weer heeft gelezen en vergeet niet te reageren, want ik word echt heel blij van alle lieve reacties, haha!

Heel veel liefs