Dag 14: Eerste dag 'colleges'

Lieve iedereen,

Oh wat vond ik het verschrikkelijk vanochtend toen mijn wekker af ging. Niet zo zeer om de tijd (het was 10.30) maar omdat ik wist dat dit betekende dat mijn vakantie echt afgelopen was. Vol goede moed gingen Lara en ik naar de Universiteit vandaag om daar de drie vakken te gaan volgen die ons leuk leken. De meeste docenten hadden teruggemaild dat we zonder problemen hun les mochten volgen, dus wij dachten dat het zo helemaal goed was. Op naar een goedgeorganiseerde dag, vol met leuke colleges.

Oh ja, we zijn in Spanje. Not gonna happen dus. Uiterst enthousiast zaten wij om 11:50 in de goede zaal waar het college om 12:00 zou beginnen. Mmm.. er was nog niemand. Ach het regende buiten, iedereen zou vast iets later komen. Toen was het ineens 12:10 en kwamen beetje bij beetje wat mensen binnendruppelen. Om 12:30 zaten er toch zeker al twintig mensen in het lokaal, maar geen docent te bekennen. Vreemd, hij had mij toch echt zelf gemaild dat het college om 12:00 begon. Dus wij hebben de mail er nog maar eens bijgepakt. Ja er stond toch echt: (vertaald naar het Nederlands) Volgens het rooster is de les van 12:00 tot 14:00 morgen en donderdag beginnen wij om 10:30. Ja 12:00! Het stond er echt.Maar wacht eens..  ineens zagen we iets wat ons eerder niet was opgevallen. EEN KOMMA. Dus:  Volgens het rooster is de les van 12:00 tot 14:00 KOMMA morgen en donderdag beginnen wij om 10:30. Kut. We begonnen vandaag blijkbaar ook om 10:30 dus. Maar wat deden al die mensen hier nu dan? Hmm, waarschijnlijk begonnen zij om 12:30 met een les die wij niet hadden. Snel (en met een rood hoofd) zijn we dus het lokaal maar uitgesneakt.. donderdag nog een kans voor dit vak!

Ons volgende college zou pas drie uur later beginnen, daarom besloten wij de tussentijd te gebruiken om naar het secretariaat te gaan. Een van onze docenten had namelijk terug gemaild dat we bij het secretariaat moesten gaan vragen of we haar vak mochten volgens. Dus wij in ons beste Spaans bij het secretariaat uitgelegd welk vak we wilden gaan volgen en of zij ons konden vertellen of dit mogelijk was. We werden raar aangekeken. Waarom vroegen we dit hier? Dat moesten we bij International Relations regelen. Ehhh ja leuk, maar volgens International Relations moeten we dan aan onze docenten vragen en deze docent zegt dat we het aan het secretariaat moeten vragen. So here we are! Nou ja, goed. Deze mevrouw ging wel even iemand bellen voor ons (ik weet nog steeds niet wie nou precies). Na wat onverstaanbaar geratel aan de telefoon kreeg ik de hoorn in mijn handen gedrukt. Ik moest even ons probleem uitleggen. HELP!  Onnodig om te zeggen dat ik van dit telefoongesprek niet veel wijzer ben geworden. De ene helft begreep ik niet precies en de andere helft was niet nuttig voor ons. Ah fijn. We zagen dit maar als een ‘goedkeuring’ van het secretariaat en hebben onze docente gemaild dat we haar ’s middags bij het college zouden zien.

Om half vier begon ons eerste college van vandaag: Analisis Estrategico. Het begon slechts tien minuten later, top! Het vak werd gegeven door een vrouw die de eerste vijf minuten heeft uitgelegd wat we gaan doen komende weken en waar we op getoetst worden. Althans, we denken dat ze dat zei. Ze praatte zo snel dat er niet echt een touw aan vast te knopen was. Na vijf minuten gaf ze het woord aan een wat oudere man ( ­± 55 jaar) en sprintte ze het lokaal uit. Deze man ging ons blijkbaar lesgeven. Oh wat heerlijk, hij sprak duidelijk en rustig en hij kwam heel sympathiek over. We begonnen met een voorstelrondje, omdat hij het fijn vond om onze namen te weten. Na Julia, Marta, Paulo, Juan, Maria en Elene kwam ik: oh god. Ik moest mijn naam natuurlijk drie keer herhalen omdat werkelijk niemand op de wereld behalve Nederlanders (nee, Engelsen óók niet) mijn naam uit kan spreken. He thanks mam. Onze docent, die Alfonso heet, heeft twee uur lang aan een stuk door gepraat. Wauw! Gelukkig begreep ik zo goed als alles en hebben we veel van wat hij vertelde in Nederland al een keer geleerd. Wel was duidelijk te merken dat het niveau hier in Spanje lager ligt. Hij deed tien minuten over dingen uitleggen die ik zonder uitleg ook wel begreep en om een of andere reden kon niemand een zinnig antwoord geven op zijn vraag waarom het voor bedrijven gunstig is om in China te produceren. Werkelijk we hebben van alles gehoord: voor de auto’s, voor de cultuur.. Nee, niemand bedacht zich dat het voor de lage productiekosten was.. Maar al met al kan ik concluderen dat ik dit een heel leuk vak vind, niet te moeilijk en ik wil dit zeker gaan volgen!

In tegenstelling tot het tweede vak. We hadden weer een vrouw, helaas (die spreken echt sneller en onduidelijker) en ik verstond er werkelijk niks van. Ik kan dus ook niet echt inhoudelijks iets nuttig vertellen over dit vak, want ik heb geen idee waar ze het over heeft gehad. Gelukkig volgt mijn huisgenoot dit vak ook, dus ik zou hem altijd nog om hulp kunnen vragen. Na drie kwartier van het twee uur durende college  stond ineens iedereen op om zijn spullen in te pakken. Blijkbaar had ze gezegd dat we klaar waren voor vandaag. Waarom? Geen idee. Ik had niet het idee dat ze echt iets inhoudelijks besproken heeft. Maar goed. Donderdag maar eens kijken of ik haar dan beter kan volgen. Morgen heb ik weer drie colleges: Marketing, Human Resourse Management en Economie. Ik hoop dat ze gegeven worden door mannen!!!

Ik ben helemaal kapot van al dat wachten en onduidelijke colleges dus lig weer languit op bed. Ik herken dit nog wel toen ik net in de eerste klas van het tweetalig vwo zat. Je begrijpt de lessen niet, waardoor je veel geconcentreerder moet opletten wat heel veel energie kost. Maar ach, dat is ook goed gekomen. 

Liefs